Na pierwszy rzut oka wydaje się, że wystarczy chwycić za wiertarkę i jazda. Jednak każdy, kto kiedyś trafił na kabel ukryty w ścianie, wie, że to nie takie proste. Wiercenie to nie tylko kwestia odpowiedniego sprzętu. To przede wszystkim wiedza o tym, co może czaić się pod tynkiem.

Jak upewnić się, że nie trafisz w kable albo rury?

Wielu bagatelizuje ten etap, zakładając: „Tutaj raczej nic nie będzie”. A potem – niemiła niespodzianka. Dlatego detektor przewodów to Twój niezastąpiony kompan. Mały, poręczny i potrafi zaoszczędzić sporo kłopotów. Przejedź nim po ścianie, sprawdź sygnał i dopiero wtedy działaj. Jeśli coś wzbudzi Twoją wątpliwość, lepiej odłóż wiertarkę.

Można też posiłkować się dokumentacją techniczną budynku, jeśli ją masz. W nowych lokalach instalacje są zwykle lepiej oznaczone. Mimo to, sporo można wywnioskować gołym okiem. Gniazdka, przełączniki czy rury CO często zdradzają, którędy biegną przewody.

Jak przygotować ścianę, żeby nie narobić szkód?

Brudna czy nierówna powierzchnia to proszenie się o katastrofę. Zanim przyłożysz wiertło, przetrzyj miejsce wilgotną szmatką i upewnij się, że nic się nie łuszczy. Jeśli farba odchodzi lub sypie się tynk, usuń je. Inaczej nie wywiercisz dziury, tylko wyrwę.

Ustal też, z czego zrobiona jest ściana. Beton, cegła, płyta g-k, każda wymaga innego podejścia. Złe wiertło może narobić szkód. Znajomość materiału to podstawa i sposób na uniknięcie dodatkowych wydatków.

Jak dobrać sprzęt do rodzaju ściany?

Tutaj nie ma miejsca na improwizację. Do betonu – wiertarka udarowa. Do karton-gipsu – lekki model bez udaru. A wiertło i kołek? Muszą pasować jak buty – idealnie.

Jeśli tynk łatwo się kruszy, naklej w miejscu wiercenia kawałek taśmy malarskiej. To prosty, ale skuteczny patent na uniknięcie pęknięć. Kiedy już wszystko przygotowane, ściana zabezpieczona, a Ty wiesz, gdzie i czym będziesz wiercić – działaj. Spokój i precyzja zawsze wychodzą na plus.